19/10/2014:
Aμύθητος αρχαιολογικός θησαυρός βρέθηκε στη Μεσσηνία-Άνω του ενός δισ. ευρώ εκτιμάται μόνο η αξία των χρυσών κτερισμάτων!!! Η πύλη του Άδη στην Ιθώμη και το μεγάλο μυστικό!!!
Ναι όσο απίστευτο και να φαίνεται, βρέθηκε ο θολωτός τάφος του θρυλικού Βασιλιά της Αρχαίας Μεσσήνης, Αριστόδημου, ο οποίος για αιώνες τώρα ήταν βασική επιδίωξη της αρχαιολογικής υπηρεσίας και εκατοντάδων επίδοξων θησαυροκυνηγών, οι υποίοι είχαν κυριολεκτικά ανασκάψει την ανατολική πλευρά του ιερού όρους της Μεσσηνίας, Ιθώμη, όπου κατά τον Παυσανία είχε… ταφεί ο εν λόγω βασιλιάς. Πολλοί πίστευαν από τα παλαιότερα χρόνια, ότι ο τάφος του Αριστόδημου ο οποίος είχε θυσιάσει την κόρη του,σύμφωνα με χρισμό του μαντείου των Δελφών, προκειμένου να απελευθερωθεί η Μεσσηνία από τους Σπαρτιάτες, ότι βρίσκεται κοντά στο χωριό Αριστοδήμειο της Ιθώμης και για το λόγο αυτό έδωσαν στο χωριό αυτό το όνομα του θρυλικού βασιλιά.
Νεότερες μελέτες ιστορικών είχαν αποφανθεί ότι ο περιβόητος τάφος με τους αμύθητους θησαυρούς, βρίσκεται κοντά στο αρχαίο φράγμα του ποταμού “Βαλύρα”, όπου κατά την ιστορία διάβηκε ο λυράρης της αρχαιότητας Θάμυρις και συνέβη το γνωστό περιστατικό της ρίψης της λύρας στο νερό μετά της τύφλωσή του από τις εννέα Μούσες. Έκτοτε η περιοχή αυτή οργώνονταν κατά καιρούς από λαθροανασκαφείς, οι οποίοι εφοδιασμένοι με ανιχνευτές μετάλλων προσπαθούσαν τις νύχτες να εντοπίσουν τον θησαυρό που θα τους έκανε βαθύπλουτους. Εις μάτην όμως, γιατί παρά τις δεκάδες τρύπες που δημιούργησαν σκάβοντας, ο θησαυρός ήταν αδύνατον να εντοπιστεί.Όμως όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος, όπως λέει και ο σοφός λαός.
Και η στιγμή που ήρθε ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μια ομάδα ανθρώπων της περιοχής που αγαπούν την πολιτιστική παράδοση της περιοχής τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να την προστατεύσουν και να την προβάλουν.
Η πύλη του Άδη στην Ιθώμη και το μεγάλο μυστικό!!!
Η ομάδα αυτή των ανθρώπων του πολιτισμού της Ιθώμης, αξιοποιώντας αρχαίες γραφές σύμφωνα με τις οποίες, κοντά στο αρχαίο φράγμα του ποταμού ΄΄Βαλύρα” ή κατά την σύγχρονη ονομασία “Μαυροζούμενα”, υπάρχει η πύλη του Άδη, εκεί που δηλαδή περνούσαν οι ψυχές των αποθανόντων για τον άλλο κόσμο στην αρχαιότητα, την εντόπισαν έχοντας ο βοηθό τους την σύγχρονη τεχνολογία GPS και έφθασαν μετά από πολύ κόπο στο επίμαχο σημείο, καθώς ήταν καλυμμένο από οργιώδη βλάστηση και μια πέτρινη πλάκα η οποία είχε ελαφρώς μετακινηθεί στο διάβα των αιώνων.
Η είσοδος στην φερόμενη ως πύλη του Άδη άφησε την ερευνητική ομάδα εμβρόντητη καθώς βρέθηκαν σε μια φυσική σπηλιά,διαστάσεων εδάφους 7,63 Χ 8,45 m , η οποία περίτεχνα είχε μετατραπεί σε υπόγειο θολωτό τάφο.
Στο βορινό μέρος υπάρχει μαρμάρινος τάφος με την επιγραφή “Αριστοδήμω Μεσσηνίων Βασιλεί” , ο οποίος είναι ανέγγιχτος και τριγύρω διάφορα ειδώλια απόατόφιο χρυσάφι, λήκυθοι οι οποίες περιέχουν χρυσαφένια ομοιώματα κλώνων ελιάς, χρυσαφένια κτερίσματα και χρυσοελεφάντινο αγαλματίδιο του Ιθωμάτα Διός.
Αμέσως η ομάδα ενημέρωσε τις αρχές ασφαλείας του νομού,τον καθηγητή αρχαιολογίας κ.Πέτρο Θέμελη οποίος κατέφθασε αμέσως από την Αρχαία Μεσσήνη, τον υπουργό Πολιτισμού και τις δικαστικές αρχές, προκειμένου να προστατευθεί πάση θυσία ο μεγάλος και ανεκτίμητος αυτός θησαυρός.
Σύμφωνα με μεταλλειολόγο που συμμετείχε στην ομάδα, η αξία σε χρυσό των ευρημάτων εκτιμάται σε περίπου ένα δισ. ευρω, ενώ συμπεριλαμβανομένης της αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής τους αξίας, κατά τον κ.Θέμελη, τούτη ανέρχεται στο 100/πλάσιο!!! Το περιστατικό αυτό που συνέβη λίγο πριν το μεσημέρι εχθές Σάββατο, σύμφωνα με ασφαλείς και καλά διασταυρωμένες πληροφορίες μας, έχει προκαλέσει σεισμό στο κυβερνητικό επιτελείο.
Ήδη η περιοχή έχει περικυκλωθεί από ένοπλους άνδρες της ασφάλειας, οι οποίοι καμουφλάρονται σε κάθε σημείο πρόσβασης στην περιοχή για την πιθανότητα ληστείας. Ακόμα έχουν επιστρατευθεί και σύγχρονα συστήματα δορυφορικής παρακολούθησης που διέθεσε το υπουργείο άμυνας.
17/7/2014:
Η διαχρονικότητα της Ελληνικής γλώσσης είναι αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη…. Μεταξύ πολλών παραδειγμάτων ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα: Μικροί (οι .ομήλικοι εξ ημών.) είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε») Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.»
Τι σημαίνουν αυτά? Μα , τι άλλο, ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες, θα ειπεί κάποιος.
Όμως δεν είναι έτσι. Ατυχώς, η Ελληνική, εδέχθη πλείστες όσες προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ά.., που δεν κατανοούσαν την ελληνική -ούτε κάν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων – εμιμούντο τις φράσεις, παραφράζοντάς τις συχνότατα, και έτσι διεστραμμένα και παραμορφωμένα, έφθασαν μέχρι των ημερών μας, ώστε πλέον να μη αναγνωρίζονται. Κατ’΄αυτόν τον τρόπο, εισήχθησαν εις την Ελληνική, όροι, λέξεις και φράσεις, ως μέσα από παραμορφωτικό κάτοπτρο είδωλα, καθιστάμενα αγνώριστα στον απλό κόσμο.
Ας επανέλθουμε στο πιο πάνω. Η όλη. στιχομυθία, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και ου μόνον.), και ταυτόχρονα εγυμνάζοντο στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια. Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης! (βλέπετε παίζοντας και με τα γράμματα, προκύπτον συνδεόμενες έννοιες.Πολίτης – Οπλίτης)
Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους?? Ιδού η απόδοση: Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!…» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα)
Τι σήμαιναν ταύτα? Μα..απλά ελληνικά είναι! « Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!
3/10/2014:
Μία ομάδα φυσικών από το πανεπιστήμιο του Πρίνστον ανακοίνωσε σήμερα πως εντόπισε για πρώτη φορά ένα εξωτικό σωματίδιο με ξεχωριστές ιδιότητες η ύπαρξη του οποίου είχε προβλεφθεί πριν από περίπου 80 χρόνια από τον Ιταλό φυσικό Ετόρε Μαχοράνα.
Όλα τα σωματίδια στη φύση έχουν το αντίστοιχο αντισωματίδιο καθώς η συνήθης ύλη και η αντιύλη αποτελούν δύο καθόλα μαθηματικά αποδεκτές εκδοχές της ύλης. Το σωματίδιο Μαχοράνα όμως, είναι το μόνο φερμιόνιο (σωματίδιο ύλης) που δεν έχει ξεχωριστό αντισωματίδιο αλλά αποτελεί το ίδιο το αντισωματίδιό του.
Η έρευνα για το μυστηριώδες σωματίδιο είχε ξεκινήσει από τις πρώτες μέρες της επιστημονικής επανάστασης της κβαντικής μηχανικής, δίχως όμως να δώσει αποτελέσματα. Ειρωνεία της ιστορίας, πέρα από το μυστήριο με το σωματίδιο Μαχοράνα και η εξαφάνιση του ίδιου του Ιταλού φυσικού, λίγο καιρό μετά τη δημοσίευση της πιο σημαντικής εργασίας του, αποτελεί ένα από τα σημαντικά μυστήρια της ιστορίας της σύγχρονης επιστήμης.
Για να εντοπίσουν το σωματίδιο Μαχοράνα οι ερευνητές του Πρίνστον χρειάστηκαν ένα μικροσκόπιο ύψους δύο ορόφων με τη βοήθεια του οποίου παρατήρησαν την άκρη ενός πολύ λεπτού καλωδίου, με διάμετρο αντίστοιχη με ενός ατόμου το οποίο είχε ψυχθεί στη θερμοκρασία των -272ο C, προκειμένου να μετατραπεί σε αγωγό του ρεύματος δίχως ηλεκτρική αντίσταση.
Τα σωματίδια Μαχοράνα είχε προβλεφθεί πως μπορούν να παρατηρηθούν στις αιχμές ορισμένων τέτοιων υλικών, τουλάχιστον όταν στην επιφάνειά τους προκαλούνται φαινόμενα που σχετίζονται με τη θεωρία της σχετικότητας. Για την ανίχνευση του φευγαλέου σωματιδίου, η ερευνητική ομάδα χρειάστηκε δύο χρόνια παρατηρήσεων.
Για να εντοπίσουν το σωματίδιο Μαχοράνα οι ερευνητές του Πρίνστον χρειάστηκαν ένα μικροσκόπιο ύψους δύο ορόφων.
«Εάν θέλει κανείς να βρει τέτοια σωματίδια θα πρέπει πράγματι να χρησιμοποιήσει ένα τόσο μεγάλο μικροσκόπιο, δήλωσε ο Αλί Γιαζντάνι, καθηγητής φυσικής στο Πρίνστον ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας που δημοσιεύει το περιοδικό Science. «Πρόκειται για μία συναρπαστική ανακάλυψη που θα αποφέρει και πρακτικούς καρπούς, καθώς η μέθοδός μας επιτρέπει στους επιστήμονες τη χρήση των σωματιδίων αυτών για εφαρμογές όπως οι κβαντικοί υπολογιστές», συμπλήρωσε.
Πέρα από το θεωρητικό ενδιαφέρον γύρω από την ύπαρξή τους και τις προεκτάσεις που αυτή θα είχε στις φυσικές θεωρίες, τα σωματίδια Μαχοράνα πιστεύεται πως όντως μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των κβαντικών υπολογιστών καθώς αποτελούν πολύ σταθερά σωματίδια που αντιδρούν πολύ ασθενώς με το περιβάλλον τους.
Η ιδιότητά τους αυτή επιτρέπει θεωρητικά την κατασκευή πολύ πιο σταθερών κβαντικών συστημάτων και ενός πιο αξιόπιστου τρόπου κωδικοποίησης της κβαντικής πληροφορίας.
16/10/2014:
Επιστήμονες του πανεπιστημίου του Γουόρικ ανακάλυψαν ένα νέο σωματίδιο το οποίο θα βοηθήσει στην πληρέστερη κατανόηση της ισχυρής πυρηνικής δύναμης, μία εκ των τεσσάρων θεμελιωδών δυνάμεων του Σύμπαντος.
Το σωματίδιο με όνομα Ds3*(2860)- είναι ένας νέος τύπος μεσονίου, ενός σύνθετου δηλαδή σωματιδίου που περιέχει ένα κουάρκ (τους δομικούς λίθους των πρωτονίων και των νετρονίων) και ένα αντικουάρκ (αντισωματίδια των κουάρκ). O δείκτης s3 υποδεικνύει πως έχει σπιν 3, έναν κβαντικό αριθμό που αντιπροσωπεύει ένα είδος εσωτερικής στροφορμής, ενώ στην παρένθεση σημειώνεται η μάζα του νέου σωματιδίου σε μονάδες MeV/c2, περίπου τριπλάσια δηλαδή από αυτή του πρωτονίου.
To νέο σωματίδιο εμφανίζεται χάρις στην ίδια δύναμη που κρατάει συμπαγή τον πυρήνα των ατόμων, γεγονός που επιτρέπει στους ερευνητές να ερευνήσουν σε μεγαλύτερο βάθος τη συμπεριφορά της ισχυρής δύναμης. Η συγκεκριμένη δύναμη αποτελεί μία από τις τέσσερις γνωστές θεμελιώδεις δυνάμεις στο Σύμπαν, μαζί με τη βαρύτητα, τον ηλεκτρομαγνητισμό και την ασθενή πυρηνική.
«Η βαρύτητα περιγράφει το Σύμπαν στις μεγάλες κλίμακες ενώ η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι υπεύθυνη για το σχηματισμό των μορίων και τη συντήρηση των ηλεκτρονίων σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα των ατόμων», εξηγεί ο Τιμ Γκέρσον, καθηγητής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Γουόρικ. «Η ισχυρή δύναμη είναι η δύναμη που συγκρατεί τα κουάρκ σχηματίζοντας νετρόνια και πρωτόνια. Είναι τόσο ισχυρή που δίνει μέσω της διάσημης εξίσωσης μάζας και ενέργειας του Αϊνστάιν E=mc2περισσότερη μάζα στα άτομα από τη μάζα των ίδιων των κουάρκ», συμπληρώνει.
Οι υπολογισμοί στη θεωρία που περιγράφει τη συμπεριφορά της ισχυρής δύναμης, η οποία αποκαλείται κβαντική χρωμοδυναμική (QCD) είναι συνήθως πολύ μεγάλης δυσκολίας έως και αδύνατοι. Οι μοναδικές ιδιότητες του Ds3*(2860)- ως το πρώτο μεσόνιο με σπιν 3 που περιέχει και ένα charm κουάρκ αναμένεται να κάνει λίγο ευκολότερη τη σύγκριση μεταξύ των θεωρητικών προβλέψεων και των πειραματικών μετρήσεων, καθώς η αναγνώρισή του στα δεδομένα είναι απλούστερη από άλλες περιπτώσεις μεσονίων.
Πέρα από τη μελέτη της ισχυρής δύναμης μέσω του Ds3*(2860)- οι ερευνητές στοχεύουν να δουν και την επίδραση της ασθενούς δύναμης σε αυτό, μία έρευνα που σχετίζεται και με ένα από μεγαλύτερα μυστήρια στη σύγχρονη επιστήμη, αφού αφορά στο γιατί στο Σύμπαν επικράτησε η ύλης της αντιύλης.
H ανακάλυψη δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review Letters.
16/10/2014:
Η ενέργεια μέσω σύντηξης αποτελεί μία από τις πλέον υποσχόμενες προοπτικές της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας, ωστόσο μέχρι τώρα ένα από τα βασικότερα προβλήματα ήταν ο οικονομικός παράγοντας, καθώς τα κόστη απλά είναι ασύμφορα σε σχέση με συστήματα που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα.
Αυτό φιλοδοξούν να αλλάξουν ερευνητές του University of Washington (UW), που δημιούργησαν ένα concept που, εάν φτάσει σε κλίμακα το μέγεθος ενός μεγάλου σταθμού ηλεκτροπαραγωγής, θα ήταν ανταγωνιστικό σε σχέση με το κόστος ενός σταθμού άνθρακα αντίστοιχων δυνατοτήτων παραγωγής.
Ο αντιδραστήρας, ο οποίος αποκαλείται dynomak, ξεκίνησε ως project μιας τάξης στην οποία δίδασκε ο Τζάρμπο πριν δύο χρόνια.
Η ομάδα αναμένεται να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της δουλειάς της στις 17 Οκτωβρίου στην Fusion Energy Conference της ΙΑΕΑ στην Αγία Πετρούπολη. «Αυτή τη στιγμή, αυτό το σχέδιο έχει τις μεγαλύτερες δυνατότητες παραγωγής οικονομικής ενέργειας σύντηξης σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο concept» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τόμας Τζάρμπο, καθηγητής Αεροναυτικής και Αστροναυτικής, καθώς και Φυσικής του UW.
Ο αντιδραστήρας, ο οποίος αποκαλείται dynomak, ξεκίνησε ως project μιας τάξης στην οποία δίδασκε ο Τζάρμπο πριν δύο χρόνια. Μετά τη τέλος της, ο Τζάρμπο και ο διδακτορικός φοιτητής Ντέρεκ Σάδερλαντ – ο οποίος προηγουμένως είχε δουλέψει πάνω στον σχεδιασμό αντιδραστήρων στο ΜΙΤ- συνέχισαν την ανάπτυξη της ιδέας.
Το σχέδιο βασίζεται στην παρούσα τεχνολογία και δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο εντός κλειστού χώρου για να συγκρατήσει πλάσμα σε ένα σημείο αρκετά για να λάβει χώρα σύντηξη, επιτρέποντας στο καυτό πλάσμα να αντιδράσει και να φλεγεί. Ο αντιδραστήρας θα ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτάρκης- δηλαδή θα μπορούσε να θερμαίνει συνεχόμενα το πλάσμα για να διατηρεί θερμοπυρηνικές συνθήκες. Η θερμότητα από τον αντιδραστήρα θα θέρμαινε ένα ψυκτικό το οποίο χρησιμοποιείται για την περιστροφή μιας τουρμπίνας και την παραγωγή ηλεκτρισμού.
«Πρόκειται για μια πολύ πιο κομψή λύση, επειδή το μέσο στο οποίο παράγεις σύντηξη είναι το μέσο στο οποίο επίσης στέλνεις όλο το ρεύμα που απαιτείται για τον περιορισμό του» ανέφερε ο Σάδερλαντ.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για τη δημιουργία μαγνητικού πεδίου, που είναι πολύ σημαντικό για να κρατιέται σε λειτουργία ένας αντιδραστήρας σύντηξης. Το σχέδιο του UW είναι γνωστό ως spheromak, δηλαδή παράγει τα περισσότερα μαγνητικά πεδία καθοδηγώντας ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στο ίδιο το πλάσμα. Αυτό μειώνει την ποσότητα των απαιτουμένων αγωγών και πρακτικά επιτρέπει τη μείωση του συνολικού μεγέθους του αντιδραστήρα. Άλλα σχέδια, όπως το γαλλικό πειραματικό Iter πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερα επειδή βασίζονται σε υπεραγώγιμα πηνία στο εξωτερικό της συσκευής, που παρέχουν παρόμοιο μαγνητικό πεδίο. Κατ’επέκταση το σχέδιο του UW είναι πολύ φθηνότερο – σχεδόν το 1/10 του κόστους του Iter- τη στιγμή που παράγει πέντε φορές την ενέργειά του.
Όσον αφορά στη σύγκριση με σταθμούς άνθρακα, ένας σταθμός σύντηξης παραγωγής ενός gigawatt ισχύος θα κόστιζε 2,7 δισ. δολάρια, ενώ ένας άνθρακα αντίστοιχης ισχύος θα είχε κόστος 2,8 δισ., σύμφωνα με την ανάλυση των ερευνητών. Προς το παρόν, το όλο concept έχει το 1/10 του μεγέθους και της ισχύος ενός τελικού «προϊόντος», το οποίο ούτως ή άλλως βρίσκεται ακόμα χρόνια μακριά.
Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ.
16/10/2014:
Οι αμμόλοφοι της ερήμου Καλαχάρι «ξύπνησαν» και εμφανίζουν κινητικότητα μετά από 10.000 χρόνια, σύμφωνα με γεωλόγους των πανεπιστημίων Βιρτζίνια και UCLA των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η έρημος Καλαχάρι, η οποία εκτείνεται σε περιοχές της Μποτσουάνα, της Ναμίμπια και της Νοτίου Αφρικής, ήταν κάποτε ένα πολύ πιο υγρό οικοσύστημα, περιλαμβάνοντας τη λίμνη Μακγκαντικγκάντι η οποία ξεράθηκε πριν από 10.000 χρόνια. Σήμερα οι πιο υγρές περιοχές της ερήμου δέχονται 500 χιλιοστά βροχή το χρόνο, ενώ οι πιο ξηρές μόλις δέκα.
Είναι αποδεδειγμένο εδώ και καιρό πως τα επίπεδα της θάλασσας αυξάνονται, καθώς και ότι οι πάγοι λιώνουν πολύ ταχύτερα από ό,τι προηγουμένως νομίζαμε.
Σύμφωνα με τον Πάολο Ντ’Οντορίκο, επικεφαλής της μελέτης, οι αμμόλοφοι της ερήμου ξύπνησαν μετά από χιλιάδες χρόνια, και η διαδικασία ενεργοποίησής τους πραγματοποιήθηκε μόλις στα τελευταία τριάντα ή σαράντα χρόνια, κυρίως λόγω ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.
Η εισαγωγή αντλιών για τη μεταφορά νερού από τα βαθύτερα στρώματα του εδάφους της Καλαχάρι παρέχει τη δυνατότητα τροφής για τα ζώα με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα μεγέθη των κοπαδιών. Οι γεωτρήσεις αυτές επιτρέπουν στους κτηνοτρόφους να εκμεταλλεύονται άγονες περιοχές που μέχρι πρότινος εμφάνιζαν αραιή βλάστηση και μόνο κατά τα υγρά έτη.
«Η αλλαγή από την παραδοσιακή νομαδική κτηνοτροφία στην εξάρτηση από γεωτρήσεις έχει οδηγήσει στην «κατάληψη» των χορτολιβαδικών εκτάσεων από θάμνους και ξυλώδη βλάστηση», δήλωσε ο Ντ’Οντορίκο.
Το 1930 τα βοσκοτόπια στην Καλαχάρι κάλυπταν επιφάνεια 13.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ το 1990 32.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Παράλληλα οι γεωτρήσεις αυξήθηκαν από οκτώ το 1955 σε 380 το 1990. Χωρίς βλάστηση να κρατάει τους αμμόλοφους στη θέση τους, οι κόκκοι άμμοι παρασύρονται από τον άνεμο.
«Η βλάστηση σταθεροποιεί τα ιζήματα», δήλωσε ο Γκρεγκ Όκιν, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Πολλοί αμμόλοφοι σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί εναλλασσόμενες περιόδους κινητοποίησης και σταθεροποίησης, ως συνέπεια αλλαγών στις βροχοπτώσεις και τους ανέμους», πρόσθεσε.
Οι έρημοι και οι άνυδρες περιοχές είναι οι κύριες πηγές ατμοσφαιρικής σκόνης στον πλανήτη. Μέχρι σήμερα, το βόρειο ημισφαίριο ήταν υπαίτιο για περίπου το 90 τοις εκατό των παγκόσμιων εκπομπών ατμοσφαιρικής σκόνης.
Οι εκπομπές σκόνης από το νότιο ημισφαίριο μέχρι τώρα ήταν σχετικά χαμηλές, αλλά οι μειώσεις της κάλυψης της βλάστησης λόγω της κλιματικής αλλαγής ή της αυξημένης χρήσης της γης ενδέχεται να δημιουργήσει νέα φαινόμενα όπως αυτό της Καλαχάρι, προειδοποιεί ο Ντ’Οντορίκο.
16/10/2014:
Η απώλεια των πάγων της δυτικής Ανταρκτικής γίνεται αισθητή από το διάστημα, σύμφωνα με νέα μελέτη. Η ποσότητα των πάγων που έχουν λιώσει εκεί είναι τόσο μεγάλη που έχει αποδυναμώσει τοπικά τη βαρύτητα της Γης, η οποία αυξομειώνεται σε μικρές ποσότητες όταν προκαλούνται αλλαγές στη μάζα.
Η έρευνα χρησιμοποίησε δεδομένα από τους δορυφόρους GOCE της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος, μέρος μίας αποστολής χαρτογράφησης της βαρύτητας της Γης. Τα δεδομένα αυτά συνδυάστηκαν με άλλα, λιγότερο εξεζητημένα δορυφορικά δεδομένα της αποστολής GRACE της NASA και της Γερμανίας, η οποία καταγράφει τις αλλαγές στους πάγους της Γης μέσω της βαρύτητας.
Κάθε μία από τις αποστολές αποτελείται από δύο δορυφόρους που βρίσκονται σε πολύ κοντινή τροχιά. Καθώς περνάνε πάνω από το ίδιο σημείο σημειώνονται ανεπαίσθητες αλλαγές στη μεταξύ τους απόσταση, ανάλογα με το πόσο βυθίζεται ή ανυψώνεται ο καθένας. Η αυξομείωση αυτής της απόστασης μεταφράζεται για να εκτιμηθεί το βαρυτικό πεδίο της Γης.
Τα δεδομένα αυτά συνδυάστηκαν με άλλα, λιγότερο εξεζητημένα δορυφορικά δεδομένα της αποστολής GRACE της NASA και της Γερμανίας, η οποία καταγράφει τις αλλαγές στους πάγους της Γης μέσω της βαρύτητας. Η μεγαλύτερη αλλαγή απεικονίζεται με μολε, ενώ η μικρότερη με κόκκινο.
Οι μετρήσεις αυτές έδειξαν πως η δυτική Ανταρκτική έχασε 209 δισεκατομμύρια τόνους πάγου κάθε έτος μεταξύ 2009 και 2012. Εξάλλου οι επιστήμονες είναι τώρα οπλισμένοι με το πιο ακριβές μοντέλο βαρύτητας που κατασκευάστηκε ποτέ, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση. Αυτό θα οδηγήσει σε μια σαφώς καλύτερη κατανόηση πολλών πτυχών του πλανήτη μας, από το όριο μεταξύ του φλοιού της Γης και του ανώτερου μανδύα ως την πυκνότητα της ανώτερης ατμόσφαιρας.
Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Γιοχάνες Μπούμαν του Γερμανικού Γεωδαιτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου θα αναλύσει στη συνέχεια την απώλεια πάγου ολόκληρης της Ανταρκτικής, σύμφωνα με ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Τα δορυφορικά δεδομένα είναι ήδη στη διάθεση των επιστημόνων, καθώς η αποστολή GOCE ολοκληρώθηκε το 2013 όπως είχε σχεδιαστεί, όταν τα καύσιμα των δορυφόρων καταναλώθηκαν πλήρως.
16/10/2014,
Αμερικανοί, Γάλλοι και Ιταλοί επιστήμονες ανακάλυψαν πως η τελευταία αναστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου έγινε πριν από 785 χιλιετίες και χρειάστηκε μόλις 1 αιώνα για να ολοκληρωθεί.
Η πιο πρόσφατη αναστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου έγινε πριν από 785.000 χρόνια και δεν χρειάστηκε περισσότερο από 1 αιώνα για να ολοκληρωθεί, ανακάλυψαν επιστήμονες από την Ιταλία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Η ανακάλυψη προήλθε από την ανάλυση ιζημάτων από την περιοχή Σουλμόνα στην Ιταλία, η οποία εκείνη την εποχή ήταν λίμνη, και περιγράφεται σε άρθρο των επιστημόνων που θα δημοσιευτεί τον επόμενο μήνα στο περιοδικό Geophysical Journal International και έχει ήδη αναρτηθεί.
Το γήινο μαγνητικό πεδίο, το οποίο μοιάζει με αυτό ενός τεράστιου ραβδόμορφου μαγνήτη, δημιουργείται από το λιωμένο σίδηρο που βρίσκεται στον εξωτερικό πυρήνα της Γης και το οποίο δημιουργεί ρεύματα, λόγω της περιστροφής του πλανήτη. Παρόλο που παραμένει σταθερό για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, για λόγους που ακόμη δεν είναι απολύτως κατανοητοί, έχει αλλάξει διεύθυνση αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της «ιστορίας» της Γης. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, δεν είχαν υπάρξει ποτέ αποδείξεις πως η αναστροφή του θα μπορούσε να γίνει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Το γήινο μαγνητικό πεδίο, το οποίο μοιάζει με αυτό ενός τεράστιου ραβδόμορφου μαγνήτη, δημιουργείται από το λιωμένο σίδηρο που βρίσκεται στον εξωτερικό πυρήνα της Γης και το οποίο δημιουργεί ρεύματα, λόγω της περιστροφής του πλανήτη. Παρόλο που παραμένει σταθερό για χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, για λόγους που ακόμη δεν είναι απολύτως κατανοητοί, έχει αλλάξει διεύθυνση αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της «ιστορίας» της Γης.
Οι αποδείξεις προήλθαν από «αρχαία» ιζήματα στο υπέδαφος της περιοχής Σαλμόνα, τα οποία εναλλάσσονται με στρώματα στάχτης που σχηματίστηκαν από τις εκρήξεις των γειτονικών ηφαιστείων. Με δεδομένο πως τα ιζήματα έχουν «αποκρυσταλλώσει» τη διεύθυνση που είχε το μαγνητικό πεδίο την εποχή που δημιουργήθηκαν, Ιταλοί ερευνητές από το Εθνικό Ινστιτούτο Γεωφυσικής και Ηφαιστειολογίας κατέγραψαν την πολικότητά του.
Παράλληλα, χρησιμοποιώντας μια μέθοδο ραδιοχρονολόγησης, επιστήμονες από το Κέντρο Γεωχρονολογίας του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ υπολόγισαν την ηλικία των στρωμάτων στάχτης που βρίσκονται ακριβώς πάνω και κάτω από τα ιζήματα τα οποία αποτυπώνουν την πιο πρόσφατη αναστροφή του μαγνητικού πεδίου.
Οι υπολογισμοί αυτοί, οι οποίοι επαληθεύτηκαν από ανεξάρτητες μετρήσεις ειδικών στο Εργαστήριο Περιβαλλοντικών και Κλιματικών Επιστημών στο Ζιφ-σιρ-Υβέτ στη Γαλλία, έδειξαν πως οι μαγνητικοί πόλοι του πλανήτη μας αναστράφηκαν πριν από 785.000 χρόνια – συγκεκριμενοποιώντας έτσι ακόμη περισσότερο τις εκτιμήσεις που υπήρχαν μέχρι σήμερα και οι οποίες τοποθετούσαν την αναστροφή κάπου ανάμεσα στα 795.000 και 770.000 από σήμερα.
Ακόμη πιο σημαντικό είναι όμως ότι η διάρκεια του φαινομένου ήταν εξαιρετικά μικρή, καθώς χρειάστηκε λιγότερο από 100 χρόνια για να συμβεί. «Η ταχύτητα είναι πραγματικά εντυπωσιακή», αναφέρει στο σάιτ του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ η Κόρντεϊ Σπέιν, φοιτήτρια στο Κέντρο Γεωχρονολογίας που συνυπογράφει το άρθρο στο Geophysical Journal International. «Πρόκειται για μία από τις καλύτερες μέχρι σήμερα καταγραφές σχετικά με το τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας αναστροφής και πόσο γρήγορα θα μπορούσε να ολοκληρωθεί», προσθέτει.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η καταγραφή θα βοηθήσει να κατανοηθούν καλύτερα οι μηχανισμοί στους οποίους οφείλεται η αλλαγή διεύθυνσης του μαγνητικού πεδίου. Πάντως, όσο αυτοί οι μηχανισμοί παραμένουν αδιευκρίνιστοι, οι ίδιοι δεν μπορούν να αποκλείσουν αλλά και ούτε να προδικάσουν αν η επόμενη αναστροφή του γήινου μαγνητικού πεδίου θα γίνει εξίσου απότομα.
16/10/2014
Δύο ερευνητικές ομάδες οι οποίες εργάζονται στα ίδια εργαστήρια στο UNSW Australia ανακάλυψαν ξεχωριστές «λύσεις» προς την κατεύθυνση της δημιουργίας πανίσχυρων κβαντικών υπολογιστών.
Οι ομάδες δημιούργησαν δύο ομάδες κβαντικών bit (qubits)- τα δομικά στοιχεία των κβαντικών υπολογιστών- που επεξεργάζονται κβαντικά δεδομένα με ακρίβεια άνω του 99%. Τα αποτελέσματα της δουλειάς των δύο ομάδων δημοσιεύθηκαν ταυτόχρονα στο Nature Nanotechnology.
«Για να γίνουν πραγματικότητα οι κβαντικοί υπολογιστές πρέπει να λειτουργούμε τα bit με πολύ χαμηλά ποσοστά/ ρυθμούς λάθους» αναφέρει ο Άντριου Τζούρακ, Scientia Professor και διευθυντής του Australian National Fabrication Facility στο UNSW. «Ανακαλύψαμε δύο παράλληλους τρόπους για τη δημιουργία ενός κβαντικού υπολογιστή σε πυρίτιο, ο καθένας εκ των οποίων επιδεικνύει αυτή την εκπληκτική ακρίβεια» προσθέτει ο Αντρέα Μορέλο, επίκουρος καθηγητής της σχολής Ηλεκτρολογίας Μηχανολογίας και Τηλεπικοινωνιών του UNSW.
Οι δύο ομάδες, οι οποίες συνεργάζονται επίσης με το ARC Centre for Excellence for Quantum Computation&Communication Technology, είχαν επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα στο αντικείμενο το 2012 και το 2013. Τώρα, η ομάδα του Τζούρακ βρήκε έναν τρόπο να δημιουργήσει ένα qubit «τεχνητού ατόμου» με μια συσκευή παρεμφερή στα τρανζίστορ πυριτίου που χρησιμοποιούνται στις καταναλωτικές ηλεκτρονικές συσκευές (MOSFET). Ο μεταδιδακτορικός ερευνητής Μένο Βάιντχορστ, επικεφαλής συντάκτης του paper που περιγράφει το εν λόγω qubit, χαρακτηρίζει «εκπληκτικό το ότι μπορούμε να φτιάξουμε ένα τόσο ακριβές qubit χρησιμοποιώντας σε γενικές γραμμές τα ίδια μέσα που έχουμε στα laptops και τηλέφωνά μας».
Ο Άντριου Τζούρακ, Scientia Professor και διευθυντής του Australian National Fabrication Facility, και ο επίκουρος καθηγητής της σχολής Ηλεκτρολογίας Μηχανολογίας και Τηλεπικοινωνιών του UNSW, Αντρέα Μορέλο με τους Dr. Τζούχα Μαχόνεν και Μένο Βάιντχορστ, μεταδιδακτορικούς ερευνητές και επικεφαλής συντάκτες του paper.
Στο μεταξύ, η ομάδα του Μορέλο σπρώχνει το qubit «φυσικού» ατόμου φωσφόρου στα όρια των επιδόσεών του. Κατά τον Dr. Τζούχα Μαχόνεν, μεταδιδακτορικό ερευνητή και επικεφαλής συντάκτη του paper, «το άτομο φωσφόρου περιέχει στην ουσία δύο qubit: το ηλεκτρόνιο και τον πυρήνα. Ειδικά με τον πυρήνα έχουμε πετύχει ακρίβεια κοντά στο 99,99%. Αυτό σημαίνει ένα λάθος για κάθε 10.000 κβαντικές διεργασίες». Όπως επισημαίνει ο Τζούρακ, αν και υπάρχουν μέθοδοι διόρθωσης λαθών, η αποτελεσματικότητα είναι εγγυημένη μόνο εάν λαμβάνουν χώρα λιγότερο από το 1% των περιπτώσεων. «Τα πειράματά μας είναι ανάμεσα στα πρώτα σε στερεά κατάσταση και τα πρώτα που έγιναν ποτέ σε πυρίτιο, τα οποία πληρούν αυτές τις προδιαγραφές».
Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι η δημιουργία ζευγών εξαιρετικά ακριβών κβαντικών bit. Οι μεγάλοι κβαντικοί υπολογιστές αναμένεται να αποτελούνται από χιλιάδες ή εκατομμύρια qubit και πιθανώς να ενσωματώνουν τόσο φυσικά όσο και τεχνητά άτομα.
Η ομάδα του Μορέλο πέτυχε επίσης παγκόσμιο ρεκόρ στον «χρόνο συνοχής» για ένα μεμονωμένο κβαντικό bit που κρατήθηκε σε στερεά κατάσταση. Ο χρόνος συνοχής είναι το πόσο μπορεί να διατηρηθεί η κβαντική πληροφορία πριν χαθεί. Όσο μεγαλύτερο το χρονικό διάστημα αυτό, τόσο πιο εύκολη είναι η διεξαγωγή μακρών ακολουθιών διεργασιών, και ως εκ τούτου πιο σύνθετων υπολογισμών. Ειδικότερα, η ομάδα ήταν σε θέση να αποθηκεύσει κβαντική πληροφορία σε έναν πυρήνα φωσφόρου για πάνω από 30 δευτερόλεπτα, «μία αιωνιότητα στον κβαντικό κόσμο», όπως επισημαίνει ο Μορέλο.
Επιστήμονες στις ΗΠΑ πέτυχαν επιτέλους αυτό που πολλοί φυσικοί προσπαθούσαν να κάνουν εδώ και δεκαετίες: να δουν για πρώτη φορά στο μικροσκόπιο το μυστηριώδες σωματίδιο Ματζοράνα, το οποίο είναι άκρως ″εξωτικό″, καθώς συμπεριφέρεται ταυτόχρονα ως ύλη και αντιύλη. Το επίτευγμα, πέρα από τη σημασία του για τη θεμελιώδη φυσική, μπορεί να έχει και μελλοντικές πρακτικές εφαρμογές, αξιοποιούμενο για τη δημιουργία ισχυρότερων κβαντικών υπολογιστών.
Οι φυσικοί θεωρούν ότι κάθε σωματίδιο της ύλης έχει ένα αντίστοιχο αντιύλης με ίση μάζα, αλλά αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Όταν αυτά τα δύο έρχονται σε επαφή, το ένα εξουδετερώνει το άλλο και αλληλοκαταστρέφονται. Όμως από τη δεκαετία του ’30, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχουν σωματίδια που είναι «και τα δύο σε συσκευασία του ενός».
Ίχνη του σωματιδίου Μαγιοράνα ανιχνεύθηκαν στα άκρα ενός μικροσκοπικού καλωδίου από άτομα σιδήρου. Credit:(Ilya Dorzdov, Ali Yazdani Lab)
Ένα τέτοιο σωματίδιο (φερμιόνιο) είχε προβλεφθεί θεωρητικά από το 1937 από τον ιταλό φυσικό Έτορε Ματζοράνα, από τον οποίο και πήρε το όνομά του. Ο Ματζοράνα είχε επιμείνει ότι υπάρχει ένα παράξενο σταθερό σωματίδιο που μπορεί να είναι τόσο ύλη όσο και αντιύλη. Αν και μέχρι σήμερα διάφορες μορφές αντιύλης έχουν ανιχνευθεί, το «κυνήγι» για την επιβεβαίωση της ύπαρξής του συγκεκριμένου σωματιδίου - Ιανού δεν είχε ως τώρα αποδώσει καρπούς.
Η παρατήρηση έγινε από ερευνητικές ομάδες των πανεπιστημίων Πρίνστον και Τέξας - Όστιν, με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής Αλί Γιατζανί, και η σχετική δημοσίευση έγινε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό "Science". Για τον εντοπισμό του φευγαλέου φερμιονίου χρησιμοποιήθηκε ένα πανύψηλο διώροφο μικροσκόπιο και το «Ματζοράνα» εντοπίστηκε στην άκρη ενός πολύ λεπτού υπεραγώγιμου σύρματος από μόλυβδο και μαγνητικό σίδηρο, πλάτους μόλις ενός ατόμου και πάχους τριών ατόμων. Τα υλικά με υπεραγωγιμότητα επιτρέπουν την ανεμπόδιστη κίνηση των ηλεκτρονίων (δηλαδή του ηλεκτρικού ρεύματος) χωρίς αντίσταση.
Αντίθετα με άλλα σωματίδια, όπως π.χ. το διάσημο μποζόνιο του Χιγκς, που βρέθηκε στο κενό, στο εσωτερικό ενός γιγάντιου επιταχυντή μετά από συγκρούσεις άλλων σωματιδίων, το Ματζοράνα ανακαλύφθηκε στο εσωτερικό ενός συγκεκριμένου υλικού, στο Κέντρο Πολύπλοκων Υλικών του Πρίνστον. Σωματίδια όπως το Ματζοράνα λέγονται «αναδυόμενα», επειδή προκύπτουν από τις συλλογικές ιδιότητες της περιβάλλουσας ύλης και δεν μπορούν να υπάρξουν έξω από το υπεραγώγιμο υλικό. Για το πείραμα, με χρηματοδότηση και από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, η θερμοκρασία έπρεπε να πέσει στους μείον 272 βαθμούς Κελσίου, μόλις ένα βαθμό πάνω από το απόλυτο μηδέν.
Παρά την ″υβριδική″ φύση του (μαζί ύλη και αντιύλη, οι οποίες κανονικά αλληλοεξουδετερώνονται, όταν έλθουν σε επαφή), το φερμιόνιο Ματζοράνα είναι αναπάντεχα σταθερό, εμφανιζόμενο ουδέτερο, με αποτέλεσμα να αλληλεπιδρά πολύ ασθενώς με το περιβάλλον του. Αυτή ακριβώς η ασυνήθιστη ιδιότητά του θα μπορούσε να αξιοποιηθεί, ώστε το σωματίδιο να χρησιμοποιηθεί ως κβαντικό δυαδικό ψηφίο (qubit) για την κωδικοποίηση κβαντικών δεδομένων σε έναν μελλοντικό υπολογιστή. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, με τις κατάλληλες εργαστηριακές συνθήκες, και άλλα υπεραγώγιμα υλικά -εκτός από το σύρμα τους από μόλυβδο και σίδηρο- θα μπορούσαν να παράγουν στην άκρη τους το Ματζοράνα.
Οι επιστήμονες στρέφουν πλέον την προσοχή τους στην αναζήτηση «ελεύθερων» σωματιδίων Ματζοράνα στη φύση, που δεν «αναδύονται» απλώς μέσα σε ένα υπεραγώγιμο υλικό. Μερικοί υποπτεύονται ότι ένα άλλο μυστηριώδες σωματίδιο, το νετρίνο, το οποίο επίσης αλληλεπιδρά πολύ ασθενώς με το υλικό περιβάλλον του, μπορεί να είναι τελικά ένα είδος Ματζοράνα. Κάποιοι άλλοι θεωρούν το Ματζοράνα ως υποψήφιο σωματίδιο της μυστηριώδους αόρατης σκοτεινής ύλης, η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της ύλης του σύμπαντος.
